ارتداد دیروز- افتخار امروز
در محدوده جغرافیاى ایران قدیم و تنها از منظر دینی، عالمان نقادى چون ابن سینا، رازی، مولوی، حافظ، فردوسی، خیام، خواجه نصیر طوسی، ملاصدرا، میرداماد ، بایزید بسطامی، منصور حلاج، عین القضات همدانی، سهروردى و بسى نام‌هاى ریز و درشت دیگر، به سرنوشتى چون ارتداد، اعدام و قتل و انزوا، و یا زندگى ناآرام همراه با هجرت از ایران دچار شدند. اکثر آن سیزده شخصیت در زمان خویش، مغضوب مفسرانِ دین عوام پسند عصر خویش گردیده اند.
شاید بعضى‌ها داستان سختى و رنج زندگى آن برزگواران را در مقابل شهرت امروزى شان، افسانه اى بدانند ولى واقعیت‌هاى تاریخى نشان از آن دارد که اکثر آن عالمان در افکار عمومیِ عصر خویش، به عنوان ملحد و کافر وفات یافتند. آن تکفیر شدگان و اعدام شدگان و منزوى‌هاى قدیم، افتخارى براى مسلمانان و حتى بشریت امروز شدند و در مقابل، آن بالندگان دیروز و هویت پرستان پیروز، امروز در محافل علمى جهان و در نزد ملت ایران، بعنوان لکه‌هاى ننگ بشرى یاد مى‌شوند. شکر و سپاس بیکران خدا را که سنت تکامل فکر بشر را، در مسیرى قرار داد که امروز مقبولیت آن مظلومانِ تکفیر شده، عالم‌گیر شده است. امروزه هر انسان محقق، فارغ از هردین و مذهب مولوی، حافظ، ملاصدرا ،ابن سینا و ... را سرمایه‌هاى بشرى مى‌داند و همچنین در جهان اسلام یا جهان مدرن به سختى مى‌توان کسى را پیدا کرد که نام مولوى (ملاى رومی) براى او آشنا نباشد.
در نزد مردم جهان به تناسب جغرافیاى زبانى و دینی، آن عالمان بعنوان سرمایه‌هاى معنوى ایران و جهان اسلام به شمار مى‌روند و نیز بعضى از آن بزرگواران بعنوان شناسنامه ایران شناخته مى‌شوند. ما نیز با افتخارى وصف نشدنى آنان را به فرزندان خود معرفى مى‌کنیم.
جالب آنکه شغل‌هایى که از قبال نام آنها در جهان بوجود آمده از نظر اشتغالزایى شاید با بعضى از صنایع بزرگ ایران برابرى کند. سرنوشت مشترک آن عالمان در مقابل خودمداران متشرع و دینداران جاهل؛ ما را به این تجربه تاریخى مى‌رساند که هر عمل دینى و ارزشی، بطور طبیعى واجد یک نوع هویت است. از زمانى که در فرهنگ عوام، آن هویت به عنوان ارزش تلقى گردد مفسران دنیا طلب، فضایى استبدادى بر آن دین و ارزش مى‌گسترانند که هر عالم صادق و پاکى را به سرنوشت آن سیزده تن مبتلا میکند و جالب اینکه فلسفه اعمال و رفتار هویت مداران در هر ارزشی، فارغ از زمان و مکان، یکسان است و تکفیر تنها سلاح تاریخى آن خودمداران مى‌باشد. شاید شیوه دین فروشى و مقدس مآبى در هر عصرى تغییر یابد ولى ماهیت تکفیر کنندگان در سه چیز ثابت است: 1- توهم کمال (خودشیفته به اندک دانش خود و مغرور به کثرت مداحان و چاپلوسان) 2- دکان دارى ( منفعت مادى و معنوى از سنت و هویت رسمی) 3- خشونت درمانى (رفتار قهر آمیز با هر معضل فکری) که در اکثر کتب و آثار بجاى مانده از آن عالمان نمایان است.
عارفان جوان چون منصور حلاج و عین القضات همدانى به جرم تکفیر بدست قدرت مداران متشرع و فقهاى خودپسند، اعدام گردیدند. و سهروردى نیز به همان جرم به قتل رسید و شگفت آنکه هویت اندیشان خواندن کتاب ابن سینا و رازى را براى مسلمانان گناه کبیره دانستند
(ابن سینا: در دهر چون من یکى و آنهم کافر پس در همه دهر، یک مسلمان نبود! )
شاید براى ایرانیان باور کردنى نباشد که به جرم ارتداد، از دفن حافظ و فردوسى در قبرستان مسلمانان ممانعت کردند؛ حافظ را به اصرار بستگان و از لطف تفألی، در قبرستان مسلمین شیراز دفن نمودند و فردوسى نیز به اتهام ارتداد در باغ اش غریبانه دفن گردید. جالب است بدانید ملاصدرا، فیلسوفى که افتخارى براى جهان اسلام است، به سبب سیاست حذف و تخریبِ دین فروشان مقدس نما، چندسالى در روستایى در حوالى قم گمنام زندگى کرد و در مسیر حج درگمنامى وفات یافت و قبرى از ایشان یافت نمى‌شود.
اهل مطالعه، از تاریخ زندگى مشقت بار آن مبارزان با جهل آگاهى دارند ولى براى ملموس تر شدن آن فضا و شناخت هویت مداران عصر ما، علاقمندان را در عصر حاضر به امام خمینى توجه مى‌دهم البته مبناى این نوشتار براساس مکتوبات چهار ماه پایان عمر ایشان در صحیفه نور جلد 21 و در تاریخ 3/12/67 مى‌باشد. در نیمه اول قرن (هجری) حاضر ، هویت مداران دو معلم حضرت امام خمینی، آیت‌الله شاه آبادى (معلم عرفان و اخلاق) و علامه طباطبایى (شاخصترین عالم عقلگراى شیعى و خالق تفسیر المیزان) را بجرم انحراف از دین، مدتى در حوزه علمیه قم تحریم، و آن دو عالم را مجبور به انزوا و تدریس در منازل و یا در روستا نمودند. و همچنین برخورد هویت مداران در آن ایام نسبت به امام خمینى و خانواده‌اش همانند برخورد با مرتدین بوده است. [ امام خمینی: عدهاى مقدس نماى واپسگرا همه چیز را حرام میدانستند... یاد گرفتن زبان خارجى کفر و فلسفه و عرفان گناه و شرک به شمار میرفت.
در مدرسه فیضیه فرزند خرد سال مرحوم مصطفى از کوزهاى آب نوشید، کوزه را آب کشیدند! چرا که من فلسفه میگفتم… (ص 91)] . هویت مداران انقلابى امروز، در سال‌هاى مبارزه اعتقادى به امام و همراهان صدیق او نداشتند. حسینیه ارشاد تهران که مرکز پرورش نیروهاى انقلاب توسط دکتر شریعتى و شهید مطهرى بود، بنام یزیدیه الحاد معرفى مى‌کردند و معتقد بودند بهشتى فردى تندرو و بى ملاحظه نسبت به فقه اسلامى است و در زیر عباى بهشتى و‌هاشمى رفسنجانى داس و چکش کمونیسم پنهان است. ولى امروز از هیچ کوششى در مصادره امام، بهشتی، مطهری، شریعتى و هر ارزش انقلابى فرو گذار نمى‌کنند. [امام خمینی: دیروز حجتیهایها مبارزه را حرام کرده بودند و در بحبوحه مبارزات تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب چراغانى نیمه شعبان را بنفع شاه بشکنند امروز انقلابیتر از انقلابیون شدهاند ولایتى‌هاى دیروز که در سکوت و تحجر خود آبروى اسلام و مسلمین را ریختهاند و در عمل پشت پیامبر و اهلبیت عصمت و طهارت را شکستهاند و عنوان ولایت برایشان جز تکسب و تعیش نبوده است امروز خود را بانى و وارث ولایت نموده ... . (ص 93) ].
خوشبختانه در این عصر اطلاع رسانى و آگاهى ، با تزویر نمى‌توان از طریق مجارى رسمى هیچ واقعیتى را براى همه جامعه مخفی، و یا قلب حقیقت نمود. در مسیر عزت نفس، اگر پرده خودمدارى و جهل انسان به کنار رود، آنگاه آفتاب حقیقت را بر خود تابان مى‌بیند و متوجه مى‌شود رفتار اجتماعى‌اش مورد پسند آن تکفیر کنندکان است یا مورد پسند آن تکفیر شوندگان؟. امروزه بواسطه آزادى اطلاعات و آگاهی؛ گذرا بودن پیروزى هویت مداران، عیان است و بر اساس سنت و وعده الهى و به یمن فناورى نوین، براحتى مى‌توان پیروزى دانش و حقیقت بر جهل و هویت را پیش بینى نمود و همچنین قابل پیش بینى است که انقلابیون مغضوب و منزوى امروز، همانند آن عالمان از افتخارات و سرمایه آینده ایران خواهند بود. اگر همه طلاب جوان، به سعادت فهم و درک آخرین نصیحت حضرت امام نایل آیند، باید امیدوار بود که آسیب هویت مداران بر ایران فزونى نیابد.: [امام خمینی: …ولى طلاب جوان باید بدانند که پرونده تفکر این گروه همچنان باز است و شیوه مقدس مآبى و دین فروشى عوض شده است …..خطر تحجرگرایان و مقدس نمایان احمق در حوزههاى علمیه کم نیست. طلاب عزیز لحظهاى از فکر این مارهاى خوش خط و خال کوتاهى نکنند. اینها مروج اسلام آمریکاییند و دشمن رسول‌الله.( ص 92) .]
