آقای صفار هرندی - سردبیر سابق کیهان و وزیر سابق ارشاد اسلامی در دولت نهم- معتقد است شروع دوران سازندگی و تأسیس فرهنگسرا ها و تاسیس روزنامه همشهری و " تغییر ذائقه مردم به شهروند حقوق مدار و مطالبه گر" در دوران سازندگی و اصلاحات، زمان آغاز جنگ نرم علیه نظام جمهوری اسلامی ایران است(اعتماد- 21آذر) . ولی با بررسی شواهد تاریخی انقلاب اسلامی و موضع گیری های حضرت امام، زمان و مکان جنگ نرم بر علیه انقلاب اسلامی چیزی دیگری مفهوم می گردد.
پس از تجاوز ارتش عراق، سراسر ایران از پیر و جوان فارغ از هر گونه گرایشات طبقاتی، دینی و سلیقه ای در جبهه ها حضور یافتند. اندکی پس از آغاز جنگ، بر اساس مصوبه مجلس شورای اسلامی (دی ماه 1359) تشکیلات بسیج مستضعفین به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی محول گردید. ایرانیان به میل خویش، توانایی جانی و مالی خویش را برای دفاع از میهن اسلامی، در طبق اخلاص گذاشتند.
فروپاشی حکومت های لهستان، مجارستان، آلمان شرقی و چکسلواکی به یک معجزه شباهت داشت، حتی پس از 20 سال امروز نیز از میزان شگفتی آن کاسته نشده است. یادآوری آن لحظه تاریخی در هر شخص عاقلی، سبب نشاط و شادی در او می شود.
بی حرمتی به آقایان کروبی و بهشتی در نمایشگاه مطبوعات را باید در امتداد رفتار های عاری از اخلاق دریک دهه گذشته از سوی هویت مداران علاقمند به نظام، دانست. هویت مداران عاقلان بی اندیشه ای اند که همه چیز را حتی خدا، انبیا و تاریخ ائمه را تنها با معیار "قدرت" می شناسند. بر این اساس لازم دیدم تا بطور اختصار کارکرد "قدرت " در عصر نوین را تشریح کرده و خوانندگان را امیدوار به فردای بهتر برای ایران عزیز بنمایم.
در محدوده جغرافیاى ایران قدیم و تنها از منظر دینی، عالمان نقادى چون ابن سینا، رازی، مولوی، حافظ، فردوسی، خیام، خواجه نصیر طوسی، ملاصدرا، میرداماد ، بایزید بسطامی، منصور حلاج، عین القضات همدانی، سهروردى و بسى نام‌هاى ریز و درشت دیگر، به سرنوشتى چون ارتداد، اعدام و قتل و انزوا، و یا زندگى ناآرام همراه با هجرت از ایران دچار شدند. اکثر آن سیزده شخصیت در زمان خویش، مغضوب مفسرانِ دین عوام پسند عصر خویش گردیده اند.
از ظاهرشرعى عبادات، نمى‌توان میان یک عابد ریاکار و یک عابد صادق، فرقى قائل شد. عامل تفرق بین این دو عابد، «نیت» آنها است (که تنها خداوند مى‌داند).
